Zibidi şımarık bir prensti. Yunanistan’da krallık rejimi çok eskimişti, çağını doldurmuştu. Yunan toplumunun ihtiyaçlarına ve eğilimlerine cevap vermeyecek bir noktaya gelmişti. Toplumdaki baskıcı, statükocu, askerci kesimin bir simgesi haline gelmişti. Başlarından attılar. Aradan elli küsur yıl geçti. Adamcağız sürgünlerde yaşadı. Tahta dönmek için birkaç defa beceriksizce girişimler yaptı. Sonra yavaş yavaş kaderine razı oldu. Bu senenin başlarında öldü. Ölünce de birdenbire, ne derler, kör öldü, badem gözlü oldu. Yunan halkı ya o kadar fena değildi keşke ölmeseydi duygusuna kapıldı.

Oluyor böyle bazen insanlar.