Araplaştık, Araplaşıyoruz diye şikayetçi olanlara şu basit gerçekleri hatırlatın. Türk halkında erkeklerin yaklaşık yüzde doksanı, kadınların yüzde seksen kadarı Arap ismi taşıyor. Mehmet, Ali, Mustafa, Ragıp, Yusuf bir taraf, Ayşe, Fatma, Merve, Melek öbür taraf. En popüler on erkek adının onu, en popüler on kadın adının dokuzu Arapça, bir tek Sevim Türkçe. Türk dili yüzyıllık arıntma çabalarına rağmen halen kelime hazinesinin yaklaşık yüzde otuz veya kırkını Arapça’dan ödünç almış.

Bu ülke dokuz yüz sene boyunca Arap alfabesini yazı olarak kullanmış. Bu ülkede en azından beş yüz yıl boyunca formel eğitim yani medrese, ilkokul sonrası eğitim sadece Arap dilinde verilmiş. Eğitimli kişi olmak, Arapça ve biraz Farsça bilmekle eş anlamlı sayılmış. Daha ne kadar Araplaşacaksın ki?

İki yüzyıla yakın zamandır, Tanzimat’tan beri bu ülkenin seçkinleri, elitleri, yönetici sınıfı bir isteri krizi içinde yüzlerini Avrupa’ya dönerek, biz Arap değiliz, Arap istemiyoruz, Araplardan farklıyız, Araplardan üstünüz, valla bize inanın çığlıklarıyla yaşadılar. Haklılık payı yok muydu? Vardı tabii, Arap değil Türkler, başka bir kültür. Yüzyıllarca Arap kültürüne yamanarak, onun bir tür beşinci tekeri olarak şekillendi Türk kültürü. Fakat hiçbir zaman Arap kültürüyle bire bir eşdeğer olmadı. Farklı bir dili, farklı bir yaşam tarzı, farklı bir üretim biçimi, farklı yönetim usulleri, farklı töreleri vardı. Kendini Araplıktan ve Arap kültüründen arındırmaya, daha doğrusu arındırmaktan ziyade, Batılıları ikna etmeye, aslında biz arındık, valla billa arındık diyerek ikna etmeye çalıştı Türk yönetici sınıfları. Bu proje, bu içgüdü veya bu kültürel yönelim, 2010’lu yıllarda Avrupa Birliği’nin Türkiye’nin kıçına tekmeyi vurmasıyla tarihindeki en büyük krize girdi. Avrupa’yı inandırmaya çalışıyoruz, kendimizi ona beğendirmeye çalışıyoruz ama Avrupa’nın umurunda değil. Ha Türk ha Arap, aynı pislik diye düşünüyor. Aksine, Araplara çeşitli nedenlerle Türklere gösterdiğinden daha fazla sempati göstermeye eğilimine girdiler son yüz yıldır. Çok acı bir durum bu. Umalım ki sonu iyi gelsin.