Hayır, içkici değilim. 1983, 84 herhalde, 26-27 yaşındaydım, hatırladığım kadarıyla en son o zaman bir kere sarhoş olacak kadar içtim. Yoksa hayatta sarhoş olmam. Bir iki kadehte dururum. Yalnız başıma içtiğim asla görülmemiştir.

Ama sosyal ortamda, yani birileriyle yemek yerken bir iki kadeh içmenin gerçekten önemli bir şey olduğunu düşünüyorum Ahlaken önemli bir şey. İnsanlarla beraber oturup yemek yemek gibi bir ritüeli, bir töreni yaşarken içki içmeyen insanlar bana bayağı yamuk geliyor. Yanıldığım bir konu değil sanıyorum. İçten pazarlıklıdırlar. Tıbbi bir nedeni yoksa bir kadeh şarap içmemenin, bir tek anlamı olabilir. Ben içmem çünkü kendimi açık etmekten korkarım demektir. Kalbimi açamam, açarsam ne olacağını bilemem, içimden geçenleri okumanı istemiyorum anlamına gelir. O yüzden bu sonradan olma Müslüman takımıyla aynı sofrada oturmaktan ben şahsen hep çok rahatsız oldum. Geleneksel İslami backgrounddan gelen insanlarla bu sıkıntı pek fazla yoktur, bir kadeh rakı içmekten gocunmazlar çoğu zaman. Ötekiler ise asla açılmıyorlar. Açılmayan insan tehlikelidir. İçten pazarlıklıdır. O yüzden sofrada, yemekle bir kadeh şarap, bir kadeh rakı, olmadı bir tane bira içmek önemli bir belirtidir. Gerçek bir diyalogun, gerçek bir samimiyetin, gerçek bir sosyal yaşantının şartıdır diye düşünüyorum. Olsa da olur, olmasa da olur değil, şart. Olması lazım. Bu kanıdayım.

Şimdi burada bir senedir hapis hayatı yaşıyoruz. Biliyorsunuz insan yok, gidip gelen kimse yok. Ben Samos adasına niye yerleştim? Tabii sevdiğim bir yer, güzel bir yer filan, ama karşıdan gidiş geliş olmayınca neye yarar? Tanıdığım insanların çok büyük kısmı Türkiye’de. O tarafla bir alışverişimiz olacak, çocuklarım gidip gelecekler, komşularım, dostlarım, işçilerim, bunlarla bir trafiğimiz olacak varsayımıyla bu adaya yerleştim. Bir yıldan fazla oldu, bir buçuk yıla yaklaşıyor ki Covid rezaleti yüzünden Türkiye’den hiç kimse bu adaya gelemiyor. Dış dünyadan da kimse gelemiyor. İzolasyon kürüne gittik. O yüzden de bıraksan günlerce, haftalarca bir kadeh bir şey girmiyor ağzıma.

Bu sohbetlerin bana hoş gelmesinin bir sebebi de bu. Bir kadehi kaldırabiliyorsun karşı tarafla. Sanki rakı sofrasına oturmuş gibi oluyor.