Gizemli ne demektir bilmiyorum, ama geçen hafta hiç bilmediğimiz bir yeri keşfettik İra ile, onu anlatabilirim. Bir ipucu yakaladım, bir dağ yürüyüşü broşüründe gözüme çarptı. Yürü bakalım deyip gittik. Dağların tepesinde Antik Çağ’a ait taş ocakları var. Mağara gibi, dağın içine oymuşlar. Yer yer kaba kolonlar bırakmışlar çökmesin diye. Baya da içeri girmişler. Etkileyici bir yerdi. Hemen hiç kimsenin bilmediği, ayda yılda bir insan gören yerler. Allah’ın dağında keçiler gibi kayadan kayaya zıplayarak bulduk bu yeri.

Adanın batısında iki tane görkemli mağara var. Özellikle bir tanesi, Kakoperato dedikleri, benim favorim. Dehşet verici bir kanyonun içinden tellere tutuna tutuna gittiğin bir patika var dağın yamacında. Düşersen üç yüz metre aşağı yuvarlanırsın. Oradan epey yürüyüp mağaraya varıyorsun. Bayağı derin bir mağara. İçinde, ta dipte, karanlık basamaklarla inilen bir tane de şapel, yani küçük kilise var. Yunanlar biliyorsunuz her yere kilise yaparlar. Evinin arkasındaki tarlaya, her dağın, tepenin zirvesine, karayolunda kaza yapılan yere. Binlerce şapel var adamızda. Mağaranın dibinde hiçbir şey bulmamaktansa, sevimli, biraz yamuk, içinde iki tane kandil yanan bir şapel bulmak güzel bir şey, değil mi? İnsani bir anlam katıyor oraya. Hele kendini o işe adamış yaşlı bir kocakarının her Allah’ın günü mağaranın dibine inip kandili yaktığını bilmek ayrı bir güzellik. Kadın birkaç yıl önce dağdan düşüp ölünce adalılar işi üstlenmiş, mağaraya kim girse mutlaka kandili yanık bırakmaya özen gösterirmiş.