Bu iki kitabı birazcık olsun tanıyan, elinde tutup görmüş olanlar, yani komple cahil olmayanlar, kullandığım terimlerin doğru olduğunu bilirler. Çünkü biliyorsunuz, Kuran yazarının zannettiğinin aksine Hristiyanların kutsal kitabı İncil’den ibaret değildir. İncil denilen şey Evangelium’dur, yani Gospel’dir. Hz. İsa’nın yaşam öyküsünü içeren dört risalenin adıdır. Hristiyanların Allah’ın sözü saydıkları kitabın küçük bir bölümüdür.

Hristiyanların kutsal kitabı Yahudilerin kutsal kitabını içerir. Yahudi kutsal kitabı 39 kitaptan oluşan bir külliyattır. Bunların üzerine Hristiyan metinleri gelmiştir. Bunlar da dört İncil’e ilaveten Elçilerin İşleri, Aziz Pavlos ve Petros’un risaleleri ve Kıyamet kitabı olmak üzere 27 parçadır. Yani toplam 66 metinden oluşan bir derlemedir Kutsal Kitap. Holy Bible denir İngilizcede. Türkçeye çevirisi Kitab-ı Mukaddes idi eskiden, şimdi Kutsal Kitap deniyor.

Kuran’ı yazan kişi veya kişiler öyle anlaşılıyor ki Yahudilerin ve Hristiyanların kutsal kitapları hakkında kulaktan dolma bir bilgiye sahiptiler. Bilfiil bir nüshasını gözleriyle görmüş, ellerine almış değildiler. Bu da normal bir şey, çünkü okuryazarlığın yaygın olmadığı bir çağdı o devir. Zaten Yahudi ve Hristiyan kutsal kitaplarının Arapça çevirisi mevcut değildi ve Kuran yazarının bizzat kendisi ümmi olduğunu, yani okuryazar olmadığını, ya da en azından Kutsal Kitap dillerini bilmediğini itiraf ediyor. Dolayısıyla yazılı bir metin hakkında kafasında net bir nosyon olmaması normal. Okur yazar olmayan insanlarda benim gözlemlediğim bir davranış biçimi bu. Kitabı bir tür büyü gibi düşünürler. Birbiriyle çelişen birkaç fikri aynı anda savunurlar. Düzeltmeye çalışsanız büsbütün kafaları karışır.

Bu normal de, 1400 seneden beri Müslümanların hala ve hala Hristiyanların kutsal kitabı İncil, Yahudilerinki Tevrat diye konuşmaları tuhaf. Nasıl bir zihinsel yapıdır ki en basit düzeydeki bilgileri, normalde çocukların ilkokul birinci veya ikinci sınıfta kavradığı bilgileri yüzlerce ve hatta binlerce yıl boyunca ısrarla inkar eder, görmezlikten gelir, yok sayar? Çok ilginç bir olgu bu bence. İnsan psikolojisinin tuhaf bir tezahürü.