Türkiye’deki muhalefetin tek bir platformu olmalı, çok basit bir platformu olmalı: Nefret politikasına hayır. Türkiye olarak hepimiz bir aileyiz. Aramızda Müslümanlar vardır, Müslüman olmayanlar da vardır. Komünistler vardır, Milliyetçiler de vardır, Kürtler de vardır, Lazlar da vardır, hepsi de vardır. Bunlarla barışmalıyız, ortak bir zemin bulmalıyız. Gelin arkadaşlar, bu zemini inşa edelim. Budur, bu kadar basittir. Platform bundan ibarettir.

Mülteciler bu zeminin bir parçası mıdır, değil midir? Bana sorarsanız ister istemez bu zeminin bir parçasıdır. Çünkü Türkiye’de kalıcıdırlar. Sonuç olarak bugün olmazsa yarın Türkiye Cumhuriyeti’nin vatandaşı olacak insanlardır. Dolayısıyla nasıl Kürtler varsa, nasıl İzmirli Alsancaklı bayanlar varsa, Suriyeliler de vardır. Onlar da bu ittifakın bir parçasıdır. Ama bugün eğer bu konuda çok fazla tartışma varsa ve toplumun büyük bir kısmı Suriyelilere karşı irrasyonel bir nefretin içindeyse, çözümü basit, bu konuya değinme kardeşim. Bu konuda illa bir politikan olması gerekmez ki? Her konuda proje üretmen gerekmez. Hedef göstermen gerekir, yön göstermen gerekir. Yönü gösterebiliyorsan eğer gerisi gelir, katar yolda düzülür. Hele bir iktidar ol, ondan sonra düşün Suriyelileri ne yapacağını.

Zaten bugün söyleyeceğin herhangi bir şey iki sene sonra geçersiz olacaktır. İktidara geldiğinde kazın ayağının öyle olmadığını göreceksin. Çünkü iktidar zor bir iştir. O yüzden mümkün olduğu kadar sade, direkt ve net bir mesaj verilmesi gerekir. Nefret politikasına hayır: Bu kadar. Bunun üzerinden çok şey anlatılabilir.