Kültür tabii ki aktarılabilir. Kültür demek zaten öğrenim demek, öğrenilen şeyler demek. Ben öğrendim, sen öğrendin, başkası neden öğrenemesin? Belli bir yaştan sonra zorlaşır belki ama gençken kolay öğrenirsin. Yabancı bir insan Türkiye’nin kültürünü ya da Türk bir insan Zimbabwe’yi üç beş senede sular seller gibi sökebilir.

Yabancı öğrencilere Türk kültürünü öğretiyoruz, peki. Ben olsam tahmin ediyorum şöyle bir yöntem izlerdim. Onlara sorardım. Çünkü yabancının yerli kültür hakkındaki gözlemleri yerlininkinden daha keskindir. Suyun içinde yaşayan balık suyu algılayamaz. Oysa yabancı şak şak şak her şeyi gözlemler ve çok keskin bir şekilde gözlemler. İlk günden itibaren gözlemler. Yabancısı olduğu toplum hakkında çok daha keskin, İngilizcesi trenchant, yani jilet gibi yaran gözlemlerde bulunur. O yüzden bir öğretmen olarak benim yapacağım ilk iş onlara sormak olur. Ey Zimbabweli arkadaş, bugün İstanbul’u gezerken neler gördün? Neler dikkatini çekti? Neyi farklı yapıyor bu insanlar? Yiyeceklerinde içeceklerinde nasıl bir farklılık var? Konuşurken ne tuhaflıklar sergiliyorlar? Ha, yabancı bunları sadece çıplak birer gözlem olarak değerlendirir. Aradaki bağlantıları kurmak, bunun arka planını idrak etmek, nüanslarını keşfetmek vakit alacak şeylerdir. Oradan yaklaşabilirsin. Birtakım ham gözlemleri alıp, bu böyledir ama bunu sadece şu sınıfa mensup olanlar yapar; Kadıköy’de öyle yaparlar ama Çarşamba’da öyle yapmazlar; Adana’da büsbütün farklıdır bu işler gibi bir diyaloğu onun üstüne bindirebilirsen bence başarılı sonuçlar alırsın. Öyle tahmin ediyorum.