“Keziban adının yerel biçimidir” diyorlar. Korkarım tersi daha doğru olmalı. Yani ismin aslı Kerziban, Farsçada köklü bir sözcük, İran mitolojisinde göğün dokuzuncu katının adı. İslami söylemde göğün yedinci katının üstünde (sekizinci?) olan Arş-ı A’lâ ile tefsir ediliyor. İran’da halen kullanılır mı bulamadım, ama Hint/Paki Müslümanlarında kadın adı olarak Karzaban ve Karzaman mevcut. “9th heaven, throne of God” demek imiş. Ayrıca tasavvufta en üst mertebelerden birinin adıymış.

Gelelim Kezban’a. Bir kere Kezban değil, açık farkla yaygın yazımı Keziban. Ayrıza Kezziban, Keyziban, Kehziban, Keysüban biçimleri mevcut. Örneklerin üçte ikiden fazlası üç hece ile yazılmış. R sesinin y’ye dönüşmesi ve yitirilmesi Anadolu ağızlarında hayli yaygın bir fenomendir, yani Kerziban’ın Keyziban/Keziban’a dönüşmüş olması öbür türlüsünden çok daha makul. İki hece ile Kezban’ı meşhur eden Muazzez Tahsin Berkand’ın aynı isimli romanı olsa gerek. Bir çeşit “My Fair Lady”: masum köylü kızı şehirde çiçek gibi açar. 1953’te filmi yapıldı, gişe rekorları kırdı, Kezban adını “şehre inmiş köylü kızı” tipolojisine oturtmada baş rolü oynadı.

Biliyorsunuz Arapça kezbân “yalan söylemek” demek. Sıfat değil, masdar. Böyle isim olmaz. Çaresizlikten Farsça ked-bânû yani “evin hanımı” açıklaması bulundu, oradaki d bilinmeyen bir sebeple z olmuş denildi. Lakin bu teorinin de iler tutar bir tarafı yok. Bir kere ked-banu Türkçede keziban değil keyveni olur, yerel ağızlarda kullanılan bir kelime. Sonra o sondaki u’yu ne yapacağız? Durduk yerde ünlü düşmez ki? Hele otuz farklı yazımla 290 bin adet örnek varsa ve hepsinde düşmüş ise orada ciddi bir problem var demektir, öyle şey olmaz.