Çok basit. Kendini vazgeçilmez yap. Tek çözümü budur. Eğer vazgeçilmez olduğunu kanıtlarsan, yani ben gidersem yerime benim gibi birini koyamazsın mesajını sağlıklı ve sağlam bir şekilde vermeyi başarırsan, ondan sonrası kolay. Bir ara sohbet esnasında, ne bileyim, “patron ya, hanım şey diyor, Hollanda’ya mı gitsem bir müddet, başka bir iş mi arasam, çocuğun da okul masrafları var” diye çıtlatırsın, patron derhal alır mesajı.

Püf noktası vazgeçilmezliktir. Temel hadise budur. Senin yerine aynı maaşa veya daha düşük maaşa çalışabilecek birini koyabiliyorsa, sen harcanabilirsin demektir. Sen gidersin, yerine başkası gelir. Aynı işi görür. Zam da istemez, en azından birinci sene boyunca, yüzü tutmaz.

Tek kriter budur. Vazgeçilmezsen, yani patron bu herif yahut kadın gitse ben ne yaparım, şirket batar valla diye düşünüyorsa istediğin parayı iste, vermek zorundadır. Eli mecbur. Çünkü para kazanmanın da tek yolu karşı tarafı mecbur etmektir. Para zorla alınır, tatlılıkla alınmaz.