Bir kere liberal batı demokrasisi diye bir şey kalmadı kardeşim. Hayal kurmayı bırakın. Bayağı bildiğiniz totaliter bir merkezi kontrol rejimi kuruldu Batı ülkelerinde. Bu rejimin iktidar karşıtlarına karşı kullanma eğiliminde olduğu şiddet Rusya’ya rahmet okutur, Çin’i de eğer aştıysa ben şaşmam. Öylesine kilit mekanizmalar teker teker ve bilinçli olarak kırıldı ki, onların kırıldığı bir dünyada, güvenlik frenlerinin birer birer ortadan kaldırıldığı bir toplumda, merkezi devletin polis terörü nereye kadar tırmanır, artık kestirmek imkansız. Liberal batı demokrasisi diye bir şeyi dava edinen kimse de yok artık. Hele Ukrayna’ya savaşa gidenlerin bununla hiçbir alakası yok.

Savaşmaya gidenlerin gerçek sayısı nedir bilmiyorum. Böyle bir şeyin kontrolsüz olması mümkün değildir. İnsanların keyfine göre silahlanıp adam öldürmeye başka bir ülkeye gitmesine hiçbir devlet izin vermez. Dolayısıyla bu işin kontrollü olduğuna, askeri merciler ve istihbarat mercileri tarafından yönlendirildiğine şüphe yok. Görevle gönderiliyorlar. Ya da eğer gönüllüyseler en azından bir ön elemeden geçirilip onaylanıp gönderiliyorlar. Bu bir kere bir.

Niye insanlar savaşa gider? Çünkü savaş zevkli bir şeydir. Tarihin her aşamasında insanlar, özellikle genç ve orta yaşlı erkekler, savaştan zevk kalmışlardır. Normal hayatında çünkü zavallı bir esirsin. Hayatının her anı, her hareketi, her tavrın, her sözün, yaşadığın yer, evin, ailen vesaire seni bağlar, seni kısıtlar, hayatını dar bir rutin içine hapseder. Oysa insanın içgüdüsünde şiddet vardır. İnsanın ruhunda, özellikle erkek milletinin ruhunda, tıpkı hayvanlarda olduğu gibi, tıpkı koçlarda, boğalarda, geyiklerde olduğu gibi, savaşmak arzusu vardır. Sınırsız ve kontrolsüz bir şekilde birilerine kötülük edebilmek kadar büyük bir psikolojik tatmin yok insanda. Hele 21. yüzyıl insanı gibi köleleştirilmiş bir insanda.

Neden savaşmaya gittiğini sormak abes bence. Güzel bir şey olduğu için gidiyor. Bir de şu var tabii. Geçmiş 50-60 yılın savaşlarında, savaş istiyorsan gidip IŞİD’e katılacaksın, Afgan Mücahitlerine, Çeçen cihatçılarına katılacaksın. Bunu yapabilecek insan çok az, onlar da zaten genellikle Müslüman kökenli insanlar oluyor. Müslüman kökenli olmayıp da gidip Afganistan’da, Irak’ta, Suriye’de Batı’nın düşmanlarına karşı gönüllü savaşan kimse pek olmadı. Şimdi, Ukrayna’da taraflar aynı ırktan, katılanlar da aynı ırktan. ‘Bizimkilerle’ beraberiz duygusunu tadabiliyorlar. Sakallı bir Afgan’a duyamadıkları kardeşlik duygusunu, kan içici bir Azov militanına duyabiliyorlar. Sanıyorum bu da önemli bir faktör.