Hillary Clinton’ın emaillerinin bir kısmını okudum, aşırı derecede sıkıcı buldum. Pek öyle dediğiniz gibi yorumlayacak bir şey bulamadım. Bir yerde geçiyor Moloh adı bu e-maillerde. Üstü kapalı bir espri. Şimdi diyor, uğurlu tavşan ayağımı çıkaracağım, arka bahçede Molokh’a bir tavuk kurban edeceğim. Laf arasında geçen bir şaka bu. Konuya vakıf olmayan birinin anlayacağı bir şey değil. Anlaşılan oradaki bağlam içinde, şeytanın bacağını kırdık, şansımız döndü, şimdi Moloh’a, bir tavuk kurban edeyim demeye çalışmış. Büyük bir ihtimalle barbeküde tavuk pişirmekten söz ediyor. İnsanlar kendi aralarında, özel yazışmalarında böyle espriler yaparlar.

Batı kültüründe Moloh’a kurban etmek bir deyimdir. Moloh, daha doğrusu Molokh, Tevrat’ta geçen kötü bir tanrı. İsrailoğulları Moloh’a kurban verdikleri için Yeremiya Peygamber onları feci surette lanetlemiş. Hakiki tanrı olan bizim tanrımızdan uzaklaşıp Moloh’a kurban verdiniz diyerek lanetlemiş İsrail oğullarını. Bu da bir deyim halinde bugüne kadar gelmiştir. Dünyevi hırslara ve zevklere kapılmak anlamına gelir. Paragöz insanlara derler, Moloh’a tapıyor diye. İslam’daki Allah’a şirk koşmak gibi bir kavram. Onun için bunu çok ciddiye almaya gerek yok. “Akşama gel, Allah’a şirk koşalım enişte.” Öyle bir şey.

Moloh konusunda yıllar önce Cehennemde Bir Gezi adıyla bir makale yazmıştım, 2012 olmalı. Şöyle bir şey dikkatimi çekmişti. Molokh, Fenikelilerin bir tanrısı. Bir tahtta oturmuş köpek yahut aslan yüzlü ve boynuzlu korkunç bir mahluk. Molokh adı bildiğimiz melik. Kral demek. Fenikece ve İbranice molok eşittir Arapça melik. Yeremya Peygamber dini bozuk Yahudileri Molokh’a çocuk kurban etmekle suçluyor. Bu Yahudi ve Hristiyan mitolojisinde yer etmiş çok çarpıcı bir imgedir. Düşünün, yalan tanrıya küçük çocukları yakarak kurban ediyorlar. Ahlaksızlığın bundan öte mertebesi var mı? Fakat dikkatli okuduğun zaman görüyorsun ki Yeremiya Peygamber bu cümleyi olduğu gibi Musa Kanunnamesindeki bir cümleden almış. Musa Kanunnamesinde ise kullanılan deyim, “çocukları ateşten geçiriyor”. Ateşte kurban ediyor değil, ölmüyor yani çocuklar ateşten geçirince. Sünnet töreni türünden bir tören bu, belli bir yaşa gelen çocukları bir alevin içinden geçiriyorlar, günahlardan ve kötülüklerden arınsınlar diye. Bu öykü, zehir zemberek bir vaiz olan Yeremiya Peygamber’in elinde olmuş “çocukları ateşte yakıyorlar”. Bu da döne dolaşa olmuş, “çocukları kurban ediyorlar”. Dini mitolojilerin nasıl oluştuğuna dair çarpıcı bir örnektir bu. Adam bir şey anlatıyor, bir başkası bunu alıp süslüyor, tekrarlana tekrarlana içeriğinden soyutlanıp bir slogana dönüşüyor. Demek ki dinsizler çocukları yakarlar. Vay hainler!