Ne şekilde organize ettiğini, ne şekilde silahlandırdığını görmek lazım bu insanları. Ama Afganlar Kürtlerden daha az bela değil ki Türkiye’nin başında? Kırk yılda önce Rusları sonra Amerikalıları yendi bu insanlar. Ondan önce de İngilizleri yenmişlerdi. Onları doğuya yerleştirecekler de ne olacak?

Sonra, doğu halkının merkezi otoriteye isyan etmesi ve merkezi otoritenin başına kronik bir dert olması yeni bir hadise değil, en az iki bin senedir devam eden bir şey. Kürtlerden önce Ermeniler vardı, başka kim bilir kimler vardı. Onlar da aynı şeyleri yaptılar. Bizans devlet yazışmalarını okuduğunuz zaman, doğudaki Ermeniler hakkındaki duygu ve düşünceleriyle, bugünkü Türk devletini yönetenlerin Kürtler hakkındaki duygu ve düşünceleri arasında şaşılacak benzerlikler bulursunuz. İran da hakim olamamış oralara. Araplar da hakim olamamışlar. Osmanlı da hakim olamamış. Herhalde toprağında bir keramet var. Afgan ve Suriyeli de yerleştirsen, Japon da yerleştirsen sonuç pek fazla değişmez gibi görünüyor.

Şimdi, konuya daha ciddi bir açıdan bakacak olursak, Türkiye’nin bu kitleyi böyle bir amaçla ithal ettiğine ben ihtimal vermiyorum. Bu insanlar Avrupa’ya gitmek amacıyla Türkiye’ye geldiler. Sonra Avrupa rest çekti, Türkiye’ye maddi destek ve belki başka avantajlar önerdi, Türkiye de göçmenleri barındırmayı kabul etti. Kabul kararında sanırım önemli bir faktör Türkiye’nin ucuz işgücü ihtiyacıydı. Türkiye’nin ekonomisini yola koyabilmek için ciddi miktarda ucuz işgücüne ihtiyacı var. Ben olsam sanırım mültecileri tarım sektörüne yönlendirirdim, çünkü en büyük sıkıntı orada. Anadolu’da iç göç yüzünden ölmüş ya da ölmekte olan binlerce köy var. Afganlarla Suriyelileri onlara iskan etmek birçok açıdan daha sağlıklı bir politika olabilirdi. Yapılmadı nedense.

İşin öbür boyutu, sonuçta her devlet nüfus artışına sıcak bakar. Çünkü nüfusa eklenen her baş devlet için ek gelir kaynağıdır. Ek vergi mükellefidir. Ek askerdir. Etinden, sütünden ve derisinden istifade edilecek bir iki ayaklıdır. Uzun süreli her savaşta devletlerin direnme gücü doğrudan doğruya nüfuslarıyla orantılıdır. O yüzden devletler dışarıdan içe göçü sever ve teşvik ederler.