Dünyanın her yerinde bu problemler vardır. Kimi yerde biraz daha yoğun, kimi yerde daha az vardır. Temel hadise şu: Evliliğin amacı nedir? Evliliğin amacı zevkli ve zengin bir cinsel hayata sahip olmak, her gece sinemaya gidebilmek ve kariyerine vakit ayırabilmek ve iyi kafelerde hava atmak mıdır? Evliliğin amacı sağlıklı bir nesil yetiştirmek midir? İki ayrı bakış açısı bunlar. Bütün bir kültürel bombardıman bize diyor ki evliliğin amacı hoşça vakit geçirmektir. Özgürlüktür. Ve özellikle Türkiye koşullarında, ailesinin baskısından mustarip olan gençler evliliği sadece özgürlük amacıyla tercih ediyorlar. Evinden, annesinden, babasından, köyünden ve kasabasından kaçma metodu olarak değerlendiriyorlar.

İyi, haklılar, haksızdır diyemem. Ama evliliğin bir de öbür tarafı var. Evliliğin doğal bir altyapısı var. Evliliğin amacı sağlıklı çocuk yetiştirmektir. Bu amaç ön plana çıktığında, özellikle sağlıklı çocuk nasıl yetiştirilir konusunda derin bir cehaletin hüküm sürdüğü toplum kesimlerinde bir absürt ritüeller dizisine dönüşüyor evlilik. Yalnız anne babanın değil, onların kulağına fısıldayan diğer akraba, taallukat ve komşuların cahilane müdahalelerine dönüşüyor.

Müdahalelerin amacı belli, amaç iyi çocuk yetiştirmelerini sağlamak. Oysa ki tüm reklamlar, tüm bir eğitim sistemi size diyor ki çocuk yetiştirmek ne olacak ki, bu devirde çocuk mu yetiştirilir? Siz gidin eğlenmenize bakın. Yahut kariyerinizde yükselin. Bu iki çekiş, iki zıt güç, ciddi kişisel travmalara, büyük sıkıntılara yol açıyor. Biliyorum. Allah size kolaylık versin, ben ne diyebilirim ki?