Çok alıngan olmamak lazım. İnsanlar birbiriyle dalga geçer, halklar da birbiriyle dalga geçer. Her insan toplumunun vazgeçilmez özelliklerinden biridir. Diğerleri ile dalga geçersin. Diğerinin konuşma tarzı, giyinme tarzı, iş yapma tarzı... onların cimriliği, kabalığı, cahilliği, kokması, sarımsak yemesi, koyun kesmesi... bunlar istihza konusudur. Bunu inkar etmenin anlamı yok. Bu söylemin alıcı tarafında olan insanların buna alışması da zor bir şey değildir. Peki birisi benimle Ermeni diye dalga geçmiş, ben de onunla Türk diye dalga geçerim, ne olacak ki? Sonra da oturur, beraber rakı içeriz. Bunda tantana edecek bir konu yok.

Düşmanlık ile istihza arasındaki farkı algılayamıyorsanız size hayatta kolay gelsin. Düşmanlık başka bir şeydir. İstihza, etnik klişeler, mizah, ara sıra aşağılamak, bunlar başka şeylerdir. Bu ikincisinin kaçınılır bir tarafı yoktur. Böyle şeyler var dünyada. Bunu yasakladığın zaman sadece yer altına geçmesini sağlarsın, iki yüzlülüğe sebep olursun, başkaca bir sonuç alamazsın.

Onun için evet, Zencilerle dalga geçen, Kürtlerle, Almanlarla, Ermenilerle, Türklerle dalga geçen söylemlerden ben şahsen gocunmuyorum. Zeka belirtisi varsa, espri varsa beğenirim bile. Öte yandan bir ölçüsü vardır bu işin. Bir noktanın ötesine geldiği zaman tacize ve düşmanlığa girer. O noktada yeter artık dersin. Ama kesim noktasını çok düşük tutarsan iletişime ve saygıya hizmet etmez, iki yüzlülüğe, düşmanlıkların içe atılmasına hizmet eder. O da iyi bir şey değil.