Benim deneyimimde üç ülke geliyor aklıma. Bir, Kolombiya. Özellikle Kolombiya’nın kuzey bölümü. Kolombiya’nın kuzeyi yani Karayip tarafı, çoğunlukla zenci-beyaz karışımı melezdir. Güneye indikçe daha çok kızılderili unsuru girer devreye. Kuzeyi, Cartagena, Barranquilla şehirleri, Santa Marta, aman allahım ne güzel kızlar. Güzelden öte, kıvılcım sahibi, yani yaşam coşkusuyla ve vahşi bir duygusallıkla dolu kızlara rastlıyorsun her tarafta. İnsanın aklını başından alır.

Etiyopyalı kızlara gelince New York’taki yıllarımda onların ya olağanüstü güzel varlıklar olduğunu düşünürdüm. Biliyorsunuz, siyah derilidirler fakat ırk olarak diğer Afrikalılardan farklıdırlar. Vücut hatları, yüz hatları incedir ve gözleri çok güzeldir. Etiypya’nın kendisine gidince fark ediyorsun ki bu sözünü ettiğim onların en kaymak tabakası. Gerisi çok fakir bir ülke ve insanlar genellikle kavruk, zayıf. Açılmadan kuruyan gül tomurcuğu gibi kadınların pek çoğu.

Üçüncüsü tabi Rusya. Rusya’nın özellikle İskandinavya’ya yakın olan kısımları, St. Petersburg tarafı. Yarabbi ne güzel mahluklar var. Metroya biniyorsun, yüz kadının sekseni güzellik yarışmasında ilk ona oynar. Genç kızların hepsi çok güzel. Bir problem var, 30-35 yaşına gelince çok hızlı bir şekilde dönüşüme uğruyorlar. Bu da Allah’ın bir dengeleme mekanizması sanırım.