Divriği’ye iki kere geldim. Her iki seferinde de gece kaldım. Ninni Otel diye bir yer vardı, zannediyorum hayatta kaldığım en kötü otel denilmeye layık bir yer. Etiyopya taşrasında Debark kasabasında kaldığım otelle rahat yarışır.

Fakat Türkiye’deki en olağanüstü mimari eseri hangisidir diye sorarsanız Divriği Ulu Camii derim. Çılgın bir eser. Ne İslam, ne Selçuklu mimari geleneği içinde bir yere oturmayan bir yapı. Ermeni mimarisinin kalıplarına da uymuyor. Biliyorsunuz erken Türk döneminin doğu illerindeki İslam eserlerinin çoğu Ermeni mimari stillerini sürdürür. Bu pek öyle değil. Acaba Hindistan’dan usta mı getirmişler diye bir fikir geçiyor aklımdan, ama o hususta bir delil yok elimde. Yani tamamen orijinal ve çok etkileyici bir yer. Fotoğraflarına bakıp anlamaya çalışmayın, çünkü katiyen iyi fotoğraf vermiyor. Ne kadar uğraştım size anlatamam iyi bir fotoğraf çekmek için. Oradaki o efekti fotoğraflardan yakalamak mümkün değil.

Divriği’nin geri kalan kısmı da sürprizlerle dolu. Aşağı tarafta çok geniş bahçeler içinde bir mıntıkası var. Ne güzel evler varmış bir zamanlar. Ne kadar medeni bir yermiş bir zamanlar Divriği. Şu anda maalesef Anadolu’nun her yeri gibi sefil olmuş bir kasaba.