Güç seksapeldir, bence o kadar. Başka hiçbir sebep yok. Beş yüz seneden beri dünyanın egemen zümresi olmuşlar. Özellikle bu egemenlik 19. yüzyılda zirveye ulaşmış, 20. yüzyılda da devam etmiş. Bunun sonucu olarak Avrupalıya benzemek eşittir kültürlü olmak, kaliteli işler yapmak, güçlü olmak, modanın ve sanatın sahibi olmak, bir tokatta bütün Hindistan’ı zaptetmek gibi bir anlam kazanmış. Kim beğenmez ki bunları? Tabii bir de Avrupa’dan ve daha sonra Amerika’dan kaynaklanan muazzam bir kültürel ürün bombardımanı var. Dünyada herkes, Çinliler, Japonlar, Hintliler, Afrikalılar, Güney Amerikalılar, Amerikan filmleriyle yetişiyor. Avrupa romanları okuyor. Dünyanın herhangi bir ülkesinde bir genç insanın ilk okuduğu on romanın muhtemelen sekizi Avrupa klasikleri. Bunun etkisi çok net.

Avrupa’nın egemen olmadığı dönemin önyargılarıyla kıyasladığınız zaman mesela şöyle bir şeyle karşılaşıyorsunuz. Arap kaynaklarında Cahiz adlı biri var, 9. yüzyılın Bağdat toplumu hakkında bize çok somut ve eğlenceli bilgi verir. Cahiz’e göre Allah Arapları özene bezene yaratmıştır, çünkü her şeyin ılımanı ve ortası makbul olduğu gibi ne çok beyaz ne çok siyah olan Arap milleti dünyanın en güzel milletidir. Herkesçe bilinen bir gerçektir diye eklemiş. Çünkü beyazların ciltleri güneşten yanar, hastalıklı bir görüntüleri vardır ve sağlıkları da hiçbir zaman çok iyi olmaz. Siyahlara gelince, iyi raks ederler, iyi koşarlar fakat diğer özellikleri yoktur, bir dudakları yerde, bir dudakları gökte olduğu için çirkin bir ırktır. Güzel ırk, orta ırk olan ve cildi kızıla çalan Araplardır. O dönemin seksapel hiyerarşisi böyle.

Şunu da unutmayalım, Çinliler genelde beyaz ırkı çok çirkin buluyorlar. Özellikle burunlarını gülünç buluyorlar. Çinli dostlardan veya Çin’e benzer ülkelerden batıya gelenlerden duyduğum ilk tepki genellikle böyle: O ne burun öyle, burunları sanki takma gibi! Özellikle kadınlarda hiç hazzetmiyorlar beyaz insanın koca burnundan.