Hiçbir toplumda fazla akıllı insanlar siyasette itibar görmezler. Bu böyle. Sonra, her toplumun kendilerini inandırmış oldukları birtakım masallar vardır. Bize ilişkin, bizi tanımlayan, "biz" duygusunu oluşturan temel masallardır bunlar. Türkiye’nin masalları yüzde 60 oranında İslam, yüzde 30 oranında da İslam’ın bir mezhebi olan Kemalizmdir. ‘Biz Türkler, biz şöyleyiz, Almanlar başkadır’ diye anlatırken bu anlatıyı temellendirdikleri, üzerine inşa ettikleri iki mit bunlardır. Bu iki mitin ikisine de karşı çıkarsan, siyasette başarılı olma ihtimalin sıfırdır. Çoğunluğu kazanamazsın.

Yaptığın iş hala çok değerli bir şey olabilir. Çünkü toplumun beyin ölümüne uğramaması için temel anlatılarının, mitlerinin devamlı sorgulanması gerekir. Birileri o işi yapmalı. Birilerinin, ya kardeşim sen, tamam, Müslümansın da, şu şu geçersiz bir iddia, mantıki çelişkilerin var, sakıncaları var diye söylemesi lazım. Sağlığın gereği budur. Nasıl hamama gidip keselenirsin derinin fazlasını atmak için, aynı şekilde temel mitlerin de keselenmesi lazım. Hatta zaman zaman tırnaklarının, saçlarının kesilmesi lazım ki berduşlaşmasınlar, kokuşmasınlar.

Besim Tibuk gibi bir insanın fonksiyonu budur. Siyasi partiyi belki bir araç olarak kullandı, sesini daha iyi duyurabilmek için. Liberal Parti’nin hiçbir tarihte Türkiye’de yüzde 1’den fazla oy alma ihtimali yoktu. Aynı şekilde Nişanyan’ın da, ne bileyim 30 bin, 50 bin takipçiden daha fazlasına ulaşma şansı yok, ulaşması da iyi olmaz.

Besim Tibuk hakkındaki görüşlerimi defalarca anlattım... Besim Bey’i tanırım. Güzel, büyük delilerdendir. Türkiye’de birtakım fikirlerin tartışılabilmesi, kamu söylemine mal olması açısından değerli hizmetleri olmuştur. Büyük-saygım vardır kendisine. Sevgim de vardır ayrıca.