Johann Sebastian Bach, gelmiş geçmiş en büyük müzik ustası, biliyorsunuz 25 çocuk yapmış. 13’ü erkek, 12’si kız, art arda iki eşten. Erkek çocuklarının hepsini müzisyen olarak, besteci olarak yetiştirmiş. Bunlardan dördü kendi çağlarında babalarına yakın düzeyde, hatta en küçüğü Johann Christian babasından daha ünlü, besteciler olmuş. Bana sorarsanız, dördünün hiç biri babalarının dehasına sahip değildir. Son derece cilalı, teknik açıdan başarılı fakat içerik açısından boş bestecilerdir. Demek ki müziğin içini doldurmak eğitimle olacak bir şey değil. Dünyanın en iyi müzisyeni full-time hocan da olsa içinde o kıvılcım yoksa olmuyor.

Bence dünyaya gelen her insanı insanlığa bir armağan olarak görmek lazım. Her biri bir büyük imkandır. İnsanlığa bir şeyler katabilecek bir ışıktır. İnsanları değersizleştiren modern nihilizmin çamurundan kendinizi kurtarmalısınız. Evet bugün doğan insanların çok büyük bir bölümü potansiyelini gerçekleştiremeden, çöp olup gidecek. Ama bundan insanlar çöptür sonucunu çıkarmamalısınız. İnsanları çöp haline getiren bu düzene karşı ne yapabilirim ben diye düşünmelisiniz.

Bir başka hayret verici şey var, ona da değinmiş olayım. Biyografilerini okudum, Bach’ın soyu iki kuşak içinde kurumuş. Oğullarının hiç birinin soyu sürmemiş. Kızlarından birkaçının çocuğu var, ama onlar da bir şekilde devam etmemiş görünüyor. Ne kadar trajik bir şey!