Avrupa Birliğinin dağılacağına ilişkin öngörüler çok arttı Batı kamuoyunda. İki tane temel gerekçe gösteriliyor. Birincisi Euro. Euro projesinin temelden sakat bir proje olduğu fikri gitgide daha geniş bir çevrede dile getiriliyor. Ortak bir emisyon organı olmadan yirmi tane birbirine benzemez ülke, farklı ticaret dengelerine sahip, farklı bilançolara sahip yirmi tane ülke, üzerinde kontrol sahibi olmadıkları bir para birimi üzerinde anlaşmaya çalıştılar. Tek para birimi, bu ülkeler arasındaki ekonomik dengeleri düzelemeyecek derecede bozdu. İtalya’yı, Yunanistan’ı, İspanya’yı, Doğu Avrupa ülkelerini iflasın eşiğine getirdi. Buna karşılık Almanya’nın, Hollanda’nın mali durumunun olağanüstü güçlenmesi sonucunu doğurdu. Bu durum sürdürülemez diyorlar. Dedikleri çıkar mı, bilemem, onu zaman gösterecek.

Diğer yandan Avrupa Birliği’nin bürokratik üst yapısı ile halkların hissiyatı arasında gitgide açılan bir makas var. Toplumla arasında bir duygusal bağ veya bir ortaklık ve aidiyet ilişkisi olmayan kişiliksiz bir bürokrasi, gitgide artan bir hızla büyüyor, güçleniyor, geniş kesimlerin zorbalık olarak gördüğü kararlar alıyor. Avrupa’nın tüm ülkelerinde orta ve ortanın altındaki sınıf kazık yediği duygusu içinde. Kendisini temsil etmeyen, kim olduklarını dahi bilmediği insanlar tarafından yönetildiği hissine sahip. Patlamaya davetiyedir bu, eninde ya da sonunda patlamayla sonuçlanır.

Kâhin olmadıkça olayların nasıl gelişeceği kestirilemez tabii. Sonuçta karşı tarafın da eli armut toplamıyor, elbette iktidarlarını korumak için ellerinden geleni artlarına koymayacaklardır. Sadece patlamaya ve dağılmaya işaret eden ciddi birtakım dinamikler olduğunu kaydetmekle yetinelim.