Herkes gibi benim de bir Attila İlhan dönemim oldu. Üniversitede olduğum yıllarda 1977-76’da bütün romanlarını okudum, beğendim de romanlarını, şiirlerini de beğendim o dönemde. Bir dünya yaratıyor çünkü, bir dünya yaratmayı bilen bir yazar. Sonra farkına vardım ki siyasi görüşleri deli saçması. Ciddiye alacak bir tarafı yok. Siyasi görüşlerinin — kültüre, Türkiye’ye, dünyaya ilişkin görüşlerinin kayda değer bir tarafı yok. Şöyle özetleyeyim: İlkokulda, hatta anaokulunda, Türkiye’deki bütün okullarda öğretilen siyasi tarihten ve düşünce sisteminden uzaklaşmayan fikirler bunlar. İlkokulda resmi eğitim müfredatında öğretilenleri aşamamış olan bir insandan ne beklersiniz ki? Yani Atatürk, 23 Nisan, vatan millet. Adamın fikir dünyası, 23 Nisan şiiri fikir dünyası. Ama romanları en azından ben yirmili yaşlarımdayken bana iyi gelmişti. Bir de Türkiye’de böyle eşcinsellik, travestilik, seks, meks filan, bu konularda cesur bir şekilde yazan ilk yazar olduğu için o da tabii o yaşlarda insana önemli geliyor.

Sonradan o konuları daha derinlemesine öğrenince Attila İlhan bir başlangıç seviyesi gibi görünmeye başladı bana. Son yıllarında Cumhuriyet gazetesine yazdığı makaleler de insanı üzen şeyler, keşke bu kadar küçük düşürmeseydi kendini diye düşünüyor insan.