Fokurtu sesleri geliyor dünyanın her yerinden. Görünen şu ki, 70 yıldan beri Amerika Birleşik Devletleri’nin koruduğu ve kolladığı uluslararası düzen, özellikle Afganistan hezimetinden sonra birden bire inandırıcılığını kaybetmiştir. Araplar, Filipinliler, Tayvanlılar, Pakistanlılar, Hindistanlılar, Mısırlılar… Amerika’nın durum üzerindeki kontrolü yok, başımızın çaresine bakmaktan başka çaremiz yok gibi bir psikolojiye girmiş görünüyorlar. ABD’nin Afganistan’da uğramış olduğu hezimet öyle ufak çaplı bir şey değil, büyük bir hezimettir. Dünya çapında sonuçları olacak bir hadisedir.

Gerek stratejik düzeyde, gerek ahlaki düzeyde bir rezaletle karşı karşıyayız. Yirmi yıl boyunca bir zavallı, fakir ülkeyi bombaladılar. Bunun sonucunda bir yere varılacağı beklendi, elbet bir bildikleri var, bu kadarı da olmaz dendi. Ve sonunda ortaya çıktı ki, meğer bir bildikleri yokmuş. Meğer sonunda hezimete uğrayacaklarmış. Kuyruklarını kıstırıp kaçacaklarmış. Çünkü amaç bir grand strateji kisvesi altında, aslında Amerikan kamuoyundan toplanan vergileri belli bir çevreye, bir askeri klike, 5-6 tane büyük firmayla askerlere hizmet sunan işletmelere ve girişimcilere dağıtma projesiymiş. Bayağı, bildiğimiz soygun operasyonuymuş. Gerek Afganistan, gerek Irak, gerek Suriye, hepsi.

Soyabildikleri kadarını soydular, bu ülkelerin toplamında 8 ila 10 trilyon dolar bir ganimet elde ettiler. Bayağı bildiğiniz soygun, kongreden paraları alıp aralarında paylaştılar. Sonra da bir nokta geldi, yönetemediler. Afganistan’da düzen nasıl kurulur, Afganistan’ın iç dinamikleri nelermiş, Afgan halkının tercihleri ve eğilimleri nelermiş, en ufak bir fikirleri olmaksızın tokat manyağı yaptılar Afganistan’ı. Ondan sonra da yenildiler. Rezil olup kaçtılar. Bunun sonuçlarını Afganistan’da değil, Tayvan’da yaşayacağız, Ukrayna’da yaşayacağız, Etiyopya’da yaşayacağız, büyük ihtimalle Suriye’de yaşayacağız.

Hala bu devirde, bu çağda NATO’yu ve Türkiye’nin ve diğer ülkelerin NATO üyeliğini savunanlar var aramızda. Onlara sağlık dileyelim.